نوشته: رها آزاد
به مناسبت 15 آگوست 2021:
دو سال از معاملات ننگین میان سران حکومت افغانستان و سران حکومت‌های ارشد جهانی به عليه مردم مظلوم افغانستان به‌خصوص زنان این مرزوبوم گذشت. به جد می‌توان گفت هیچ کجای جهان و هیچ نقطه‌ای از تاریخ این حجم از بی عدالتی مجموعی در حق یک سرزمین و جمعیتش را تجربه نکرده است.
جغرافیای به نام افغانستان تنها سرزمینی است که در آن، زمان هر دقیقه و هر ثانیه در حال برگشت به عقب است و سیر قهقرایی و واپس‌گرایی در تمامی عرصه‌ها به‌خصوص عرصه‌های فکری و رشد و تعالی انسانیت را به دنبال دارد.
زنان به‌صورت مطلق از تمامی حق‌وحقوق الهی و انسانی خود محروم شده‌اند.
گروه حاکم بر کشور، زنان را تنها به‌عنوان عروسک‌های خیمه‌شب‌بازی می‌پذیرند که به هر طرفی که خواستند آن‌ها را بچرخانند و کوچک‌ترین اختیار و انتخابی برای خود نداشته باشند. در همین راستا و متناسب با منفعت‌های مردسالارانه و زن‌ستیزانه خود در طول دو سال تمام تلاش شان؛ زدودن حقوقی بود که توسط ديانت و بر مبنای انسانیت نصیبشان شده بود؛ اما این گروه بیگانه با هر نگاه انسانی و نگاه معيار قرآنی اولین اقدامی که علیه زنان انجام دادند بستن وزارتخانه مربوط به امور زنان و تبدیل آن به وزارتخانه امربه‌معروف و نهی از منکر برای ساختن جامعه‌ای مطابق با اذهان پوسیده و مغزهای قفل‌شده‌شان بود.
به ترتیب زنان را از مکاتب و دانشگاه‌ها حذف کردند، حضورشان در دفاتر و پست‌های اداری را ممنوع اعلام کردند از حضور در مکان آن‌های تفریحی و حتی طبیعت خدادادی آن‌ها را هشدار دادند، پوششی برایشان طبق اذهان فاسد و نگاه‌های خیانتکارانه‌شان انتخاب کردند و به‌این‌ترتیب دست‌شان را از حضور فعالانه و عاملانه در تمامی عرصه‌های اجتماع کوتاه کردند و عملا آن‌ها را به انسان‌هایی منزوی و منفعل در ابعاد مهم زندگی جمعی تبدیل نمودند.
واکنش جهان و کشورهای داعیه دموکراسی و سازمان‌های حقوق بشری همه فقط به محکوم کردن‌های خشک و خالی تمام شد و بااین‌همه بی‌تفاوتی در برابر تمام مردم افغانستان و به‌خصوص زنان، ماهیت و نیات درونی‌شان بر همه به‌خصوص زنان هویدا شد؛ اما در این میان زنان خود به جنبش‌هایی فعال و قوی تبدیل شدند و در داخل و خارج از کشور فعالیت‌هایی را در عرصه‌های آموزشی و مهارت‌های مختلف به راه انداختند، به‌صورت‌‌های گروهی و یا منفردانه و در حد توانشان سعی بر شناساندن ماهیت اصلی طالبان بر جهان و جهانیان نمودند و نشان دادند که باوجود تمام ناملایمتی‌ها و خنجرهایی که کشورها و سازمان‌های مدافع حقوقشان بر آن‌ها وارد نموده بود، مصمم‌تر و قاطعانه‌تر به مبارزات مختلف خود ادامه خواهند داد و کشور و آینده آن را در دستان انسان‌نماهای ظالم و ستمگر رها نخواهند کرد.
اکنون زنان، به بزرگ‌ترین دشمن شان تبدیل‌شده‌اند و ازآنجایی‌که زنان دیگر چیزی برای از دست دادن ندارند، هرروز جدی‌تر و شجاعانه‌تر فریاد دادخواهی و مبارزه با ظلم و ستم طاغوتی را فریاد می‌کشند و با شکستن سکوتشان اجازه به رسمیت شناسی این گروه غاصب را به جهانیان و به اداران شان نخواهند داد.
مبارزه ادامه دارد و روزی تاریکی و جهالت از این سرزمین رخت سفر خواهد بست و ما شاهد نور و روشنایی و خوشبختی و تعالی خواهیم بود.